'n Nuwejaarswens

Vir my verjaarsdag het 'n vriendin my bederf met 'n plantjie. Nie sommer enige plantjie nie, maar wel 'n Venus Fly Trap. As sy maar geweet het dat selfs kaktusse onder my hande sneuwel sou sy dalk 'n ander geskenkie gekies het, maar nietemin ek was bereid om my bes te probeer om die gedoente aan die lewe te hou.

Ek het die petite plantjie so gekyk en maar my bedenkinge in bedwang probeer hou. Die donsveerblaartjies was skaars groot genoeg om 'n muggie te kon vang. Ek het die plant 'n week gegee.

Ewe bedees vra ek toe maar die tipiese vra wat 'n onkundige plantversorger sal vra. Hoeveel water het hy nodig, waar moet ek hom in die huis sit?
Nee, hy moet net voortdurend in gedistilleerde water (nogal) staan, in 'n plek met goeie ventilasie (wat dit nou ookal beteken).

Ek sit hom toe maar in 'n piering in die kombuis en gooi water daarin - hoop maar die ongedistilleerd maak nie so groot verskil nie.
Die eerste week het hy onveranderd daarna uitgesien, maar hier by die tweede week het die blaartjies een vir een begin hang.

Ek het nie daaraan getwyfel dat hy genoeg water kry nie, daarvoor het ek gesorg. So al waaraan ek kon dink om te verander was sy posisie.
Redelik skepties het ek toe die badkamer se vensterbank 'n kans gegee. Ek het die venster op 'n skrefie oopgelaat vir 'n ekstra luggie en hom dopgehou.

Dit was skaars 'n paar dae later of ek kon reeds die verskil agterkom.
Dit was asof hy 'n tweede asem gekry het. Nuwe blaartjies het uit die niet verskyn. En met sy lyfie wat op die maat van die oggendbriesie beweeg lyk hy skoon gelukkig.

Niks het verander nie, behalwe die ligging. So dikwels is ons vasgevang in frustrerende omstandighede. Verlep strompel ons deur elke dag. Ons probeer hard om beter te voel. 'n Nuwe dieet, meer oefening, spandeer meer geld op onsself en ons familie, maar als te vergeefs.

Stop. Kyk vir 'n rukkie na jou ligging. Soms is alles wat ons doen en probeer wees goed en reg. Maar dit is nie die probleem nie. Ons is dalk net nie reg geposisioneer nie.
Ons moet onsself in die regte plek en omstandighede bevind om tot ons maksimale potensiaal te groei. Soms moet mens wegstap, oor begin, jouself op 'n ander plek gaan wees. Net omdat dit jou groeimedium is.

Dit is my wens vir jou in 2008. Dat jy sal uitvind waar jou groeiparadys is en sonder om te twyfel daarheen sal skuif.

Jou kersgeskenk

Die inwoners van Carltonville word stomgeslaan deur 'n wegholvragmotorongeluk wat 4 lewens eis. 'n Mens se instinktiewe reaksie is om verwyte na die ongedeerde vragmotorbestuurder te slinger. Maar nooit is daar enigsens negatief oor hom berig nie. Inteendeel, van Abel Boitsane, wat indirek vir die dood van vier mense verantwoordelik gehou kan word, word daar net met lof getuig.

Van die staanspoor af het sy werkgewer vertel hoe hy hulle beste bestuurder nog was. Elke week is sy vragmotor se binnekant met Mr. Min gepoets. Op die doodstoneel blyk dit dat sy remme onklaar geraak het. Vele ooggetuies het bevestig dat hy alle pogings aangewend het om die ongeluk te vermy. Sy noodligte was aan, hy het getoeter, met handtekens 'n boodskap probeer oordra... Later simpatiseer hy met die familie.

My premature wrewel het oombliklik in empatie verander. Want hierdie man het sy bes binne die bestaande omstandighede probeer, om 'n ongeluk te vermy.

Elke dag skilder jou dade, jou lewenshouding 'n prentjie vir almal met wie jy in aanraking kom. 'n Prentjie waaraan jy gemeet word. Waarvolgens jy daagliks, bewustelik of onbewustelik beoordeel word. Hierdie beeld wat jy van jouself aan ander voorhou is uiteindelik dit waarop mense sal terugval wanneer daar rekenskap oor jou gegee moet word.
Twee verskillende mense kan dieselfde daad pleeg, maar op morele vlak kan die een vrygespreek word en die ander nie. Hoekom?
Eenvoudig omdat jou verlede, saam met die hede aan jou toekoms bly skryf.
Dit wat jy in die verlede gedoen het, programmeer mense om deur die bril van veroordeling of vryspraak na jou te kyk.

So is ons mense maar - ons soek voortdurend, onbewustelik maatstawwe om almal rondom ons te kategoriseer.
Juis dit het Jesus kom doen - ons van aardse maatstawwe kom bevry. Met sy geboorte en sterwe het hy vir ons almal, ongeag van ons verlede dieselfde kans kom gee.

Ons almal bestuur elke dag die wegholvragmotor van sonde, ons maak dood - met ons woorde, ons gedagtes, ons dade..
Jesus kyk nie na ons verlede om 'n oordeel te vel nie. Dan was ons almal verdoem. Nee Hy kyk na ons deur sy bloed. Maak nie saak wie ek was nie, Hy sien wie ek kan wees deur die krag van Sy genade. Hy spreek my vry ongeag.

Dit is wat Kersfees beteken.

Voetstappe

"U woord is die lamp wat my die weg wys, die lig op my pad."

Psalm 119:105

'n Voetstap is soos 'n vingerafdruk - elke persoon s'n is uniek.

Dit vertel iets van die aankomeling se skoensmaak: 'n jongdame wat haarself op spykerhakkies balanseer of 'n laatnagwandelaar wat sloesh-sloesh gang af skuifel in sy pantoffels.

Dit vertel van gemoedstoestande - kort haastige stappies of 'n sleepvoetgemoed, 'n opgewonde getrippel of swaar tree vol selfversekerdheid.

Net deur na voetstappe te luister weet mens klaar meer van iemand as wat hy soms self aan jou sal wil erken. Dit is 'n onbewustelike kommunikasiemiddel, 'n manier om boodskappe oor te dra. Hoeveel van ons het nie al uit frustrasie voete gestamp daar waar woorde kortkom om jou gevoelens te beskryf nie.

Voetstappe vertel waarheen ons oppad is, maar ook waar ons vandaan kom. Party probeer hulle voetstappe wegsteek, miskien om iemand te verras, of om met iets ongesiens te kan wegkom. As jou voetstappe gehoor word waar hulle nie hoort nie, kan dit jou lelik in die pekel laat beland.

Soms word voetstappe vergesel van bykomstige klanke, 'n stootkarretjie se gekriek vertel van bykomende geselskap, 'n kruk se klak-klak verklap pyn en besering.

Daar is onverwagte voetstappe wat jou betrap, voetstappe van vreugde - soos die eerste treetjies van 'n kind, maar daar is ook die wat ons mis - voetstappe van geliefdes uit die verlede wat nooit weet gehoor sal word nie.

As ek so na my voete kyk: die eelte van lank staan om die groottone, my plat voetbrug - dinge waaraan ek niks kan vernader nie, dan besef ek: my voetstappe in die sand sal altyd dieselfde lyk. My voete gaan nooit smaller of langer word nie. Ek sal my skoene altyd op dieselfde manier bly afloop. So is ek nou maar eenmaal geneties geprogrammeer.

Maar my voetstappe val in 'n ander kategorie. Hoe ek hulle laat weerklink is 'n wilsbesluit.

• Ek kan kies watter skoene ek wil dra: of ek gemaklik deur die lewe wil gaan, of met 'n paar trappers wat 'n paar nommers te klein is


• Ek kan kies met watter gemoedstemming ek my voetstappe wil aantrek. Wil ek myself laat hoor wanneer ek 'n vertrek binnekom, of ongehoor uit 'n vertrek verdwyn.


• Ek kan kies in watter rigting ek my voetstappe wil stuur en hoe lank ek daar wil bly.

Wat 'n voorreg, maar ook verantwoordelikheid. Begin sommer vroegtydig elke oggend, terwyl jy jou skoene aantrek, vir jou voete bid.

Mag ons besef hoe groot voorreg dit is om die voete van Jesus hier op aarde te wees. Mag hulle boodskappers van vreugde en vrede word. Dat ek daar waar ek my voetstappe laat hoor, die lig van God saam met my die donkerte indra.